☆★☆ عشق شیطونک☆★☆

ماه من غصه نخور زندگی جز و مد داره

دنیامون یه عالمه ادم خوب وبد داره

ماه من غصه نخور همه که دشمن نمیشن

همه که پر ترک مثل تو ومن نمیشن

ماه من غصه نخور مثل ماها فراونه

خیلی کم پیدا میشه کسی رو حرفش بمونه

ماه من غصه نخور گریه پناه ادماست

تر وتازه موندن گل مال اشک شبنم هاست

ماه من غصه نخور زندگی بی غم نمیشه

اونی که غصه نداشته باشه ادم نمیشه

ماه من غصه نخور خیلی ها تنهان مثل تو

خیلی ها با زخمهای زندگی اشنان مثل تو

ماه من غصه نخور زندگی خوب داره واسه عشق

خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت...

 

سلام دوستان عزیز ببخشید تو این مدت نتونستم جواب کامنتهاتونو بدم

امیدوارام منو ببخشیدمرسی از شما ها  که منو فراموش نکردین 

 

دلم برات تنگ شده...

 

اما من...من میتونم این دوری رو تحمل کنم...

 

به فاصله ها فکر نمیکنم ......

 

میدونی چرا؟؟

 

آخه... جای نگاهت رو نگاهم مونده.....

 

هنوز عطر دستات رو از دستام میتونم استشمام کنم....

 

رد احساست روی دلم جا مونده ...

 

میتونم تپشهای قلبت رو بشمارم...........

 

چشمای بیقرارت هنوزم دارن باهام حرف میزنن.......

 

حالا چطور بگم تنهام؟؟

 

آره! خودت میدونی....میدونی که همیشه با منی....

 

میدونی که تو،توی لحظه لحظه های من جاری هستی....

 

آخه...تو ، توی قلب منی...

 

آره! تو قلب من....

 

برای همینه که همیشه با منی...

 

برای همینه که حتی یه لحظه هم ازم دور نیستی...

 

برای همینه که میتونم دوریت رو تحمل کنم...

 

آخه هر وقت دلم برات تنگ میشه...

 

هر وقت حس میکنم دیگه طاقت ندارم....دیگه نمیتونم تحمل کنم...

 

دستامو میذارم رو صورتم و یه نفس عمیق میکشم....

 

دستامو که بو میکنم مست میشم...مست از عطر ت

 

صدای مهربونت رو میشنوم ...و آخر همهء اینها...به یه چیزمیرسم.....

 

به عشق و به تو.....

 

آره...به تو....

 

اونوقت دلتنگیم بر طرف میشه...

 

اونوقت تو رو نزدیکتر از همیشه حس میکنم....

 

اونوقت دیگه تنها نیستم

 

 

 

کمی تا قسمتی ابریست چشمان تو انگاری

 

سوارانی که در راهند میگویند می باری

 

تو را چون لحظه های آفتابی دوستت می دارم

 

مبادا شعله هایم را به دست باد بسپاری

 

مبادا بعد از آن دیدارهای خیس و رویایی

 

مرا در حسرت چشمان ناز خویش بگذاری

 

زمستان بود و سرمایی تنم را سخت می لرزاند

 

و من در خواب دیدم در دلم خورشید می کاری

 

هوا سرد است و نعش صبح روی جاده می رقصد

 

عطش دارم بگو:

 

کی بر دلم یک ریز می باری....

 

 

 

دیدی آخر ای همه دنیای دل

 

                                                               ای همه سرمایه ی سودای دل

 

در وجودم آتشی افروختی

 

                                                              با محبت تار و پودم دوختی

 

همدمی در خلوت شبهای من

 

                                                            شادی روح و دل تنهای من

 

در تو معنای صفا را یافتم

 

                                                          گشتم عمری تا وفا را یافتم

 

ای نگاهت گرمتر از باده ها

 

                                                         ای دلت پاکیزه چون سجاده ها

 

ذره ام خورشید بی همتا تویی

 

                                                       قطره ای اشکم شبنم دریا تویی

 

تا به دل درد آشنایی می کنی

 

                                                      بر وجود من خدایی می کنی...

                                                                                                       (شعر برگرفته از وب زندگی را با تو میخواهم.. نسرین عزیز)  

چه می شد گر که من با او تمام غصه های خویش می گفتم
چه می شد با کلامم من
غبار غم ز چهره ماهرویش پاک می کردم
و می گفتم که او را دوست می دارم
و او هم در جوابم جمله((من هم))
به من می گفت.
چه می شد گر که او هم قصه های غصه هایش را به من می گفت
وبا گریه تمام ماتم خود را
به روی شانه ام می ریخت
و من با دست خود ،آرام
بسان قایقی بر روی اقیانوس گیسویش شناور بود
او را ناز می کردم
و همچون نوشدارویی
شفا بخش تمام دردهای کهنه اش بودم.
ولیکن، نه
که او شعر مرا هرگز نخواهد خواند
ویادی از من و شعرم نخواهد کرد
اما کاش می خواندش
و در کنجی ز قلبش
تا ابد آن را ز بر می داشت که تا شاید
اگر روزی ز ذهنش خاطرم بگذشت
به زیر لب چنین نجوا کند
با خود چنین گوید:
(( چه می شد گر که من با او تمام غصه های خویش می گفتم
چه می شد با کلامم من
غبار غم ز چهره ماهرویش پاک می کردم
و می گفتم که او را دوست می دارم
و او هم در جوابم جمله((من هم))
به من می گفت........